Tsjernobyl
De kerncentrale van Tsjernobyl in Oekraïne werd in 1986 voor een experiment gebruikt. Exploitanten van de locatie gebruikten reactor nummer 4 om de activiteit uit te voeren.
Het doel van de groep was om de activiteit van de kernreactor te monitoren met verlaagde energieniveaus. Om de manoeuvre uit te voeren, overtraden de operators en degenen die verantwoordelijk waren voor het energiecentrum de delicate veiligheidsregels voor dit type centrale.
In deze context zou Europa een van de grootste tragedies uit de geschiedenis meemaken.
Het was een opeenvolging van onjuiste activiteiten die tot de tragedie leidden. Maar één daarvan, de onderbreking van het hydraulische systeem dat de reactortemperaturen regelde, zorgde ervoor dat reactor 4 oververhit raakte.
Met de explosie bracht de reactor gevuld met het radioactieve chemische element Cesium-137 het materiaal in de atmosfeer vrij. De hoeveelheid radioactieve stoffen die door het kernongeval in Tsjernobyl werd verspreid, was vierhonderd keer groter dan de inhoud van de bommen op Hiroshima en Nagasaki, die in de Tweede Wereldoorlog in de strijd werden gebruikt. De Oekraïense stad Pripyat was de eerste en belangrijkste stad die door het ongeval werd getroffen.
Een team van 600.000 mensen werd door de Sovjetautoriteiten gerekruteerd om de vervuilde locatie op te ruimen. Tijdens de evacuatie van mensen hebben helikopters zand aangevoerd en naar de brandende installatie geleid.
Na het ongeval evalueerden experts de structuur van de fabriek en realiseerden zich dat als er stalen en cementkoepels ter bescherming waren geweest, het ongeval minder intens zou zijn geweest. Na het ongeval werden de overblijfselen van reactor 4 geïsoleerd.
De bevolking die in contact kwam met het radioactieve chemische element Cesium-137 begon te sterven of kreeg gezondheidsproblemen. Wetenschappers bewijzen dat mensen die getroffen worden door een redelijk stralingsniveau praktisch voorbestemd zijn om ziek te worden.
Meestal ontwikkelt deze groep aangeboren problemen en genetische afwijkingen. Dit levert een groot debat op over het onderhoud en de bouw van kerncentrales.
