Leverkanker (hepatocarcinoom)

De lever is het grootste vaste menselijke orgaan en bevindt zich in de bovenbuik, onder de ribben, aan de rechterkant van het lichaam. Het is verantwoordelijk voor het gebruik van stoffen die door de darm worden opgenomen en voor de productie van eiwitten die verschillende functies in het lichaam vervullen, zoals: bloedstolling en verdediging tegen infecties. Een van de producten is gal (opgeslagen in de galblaas en geëlimineerd in het eerste deel van de dunne darm, de twaalfvingerige darm genoemd, via het kanaal dat deze twee structuren met elkaar verbindt).

Soorten levertumoren

Levertumoren, ook wel levertumoren genoemd, zijn afhankelijk van hun klinische gedrag onderverdeeld in goedaardig en kwaadaardig:

Goedaardige tumoren: kunnen zich niet naar andere regio's verspreiden. Onder hen vallen de volgende op: hemangiomen, Focal Nodular Hyperplasia (FNH), osadenomen en cysten.

Kwaadaardige tumoren: kunnen metastasen naar de lever zelf, lymfeklieren, botten en andere organen sturen. Ze zijn onderverdeeld in primair en metastatisch.

• Primaire tumoren: ontstaan uit cellen in de lever zelf (hepatocarcinoom) of uit de galkanalen die zich in het orgaan bevinden (cholangiocarcinomen). Angiosarcomen en hepatoblastomen zijn zeldzame vormen van levertumoren. Hepatocellulair carcinoom ontstaat uit levercellen die hepatocyten worden genoemd. De incidentie ervan is wereldwijd zeer hoog: jaarlijks worden ongeveer 500.000 nieuwe gevallen gediagnosticeerd.

• metastatische tumoren: komen vaker voor, omdat de lever een veel voorkomende plaats is voor metastasen van verschillende soorten kanker uit vrijwel alle organen van het menselijk lichaam. De meest voorkomende zijn: darmkanker (dikke darm en endeldarm) en neuro-endocriene tumoren, waarvan de behandeling waar mogelijk chirurgisch is. Onlangs zijn geselecteerde gevallen van levermetastasen uit andere organen, zoals sarcomen, niertumoren, borsttumoren, melanoom, duodenale papilla, gynaecologische tumoren en zelfs maagkanker overwogen voor chirurgische behandeling.

Diagnose

De diagnose van maagkanker wordt uitgevoerd door een combinatie van beeldvormende tests (echografie, computertomografie of nucleaire magnetische resonantie) en laboratoriumtests (meting van Alphafeto-eiwit – een stof die door de meeste van deze tumoren wordt geproduceerd). Af en toe kan een biopsie van verdachte laesies noodzakelijk zijn.
PET-CT is in sommige gevallen nuttig bij stadiëring en therapeutische beslissingen.

Symptomen

De belangrijkste symptomen zijn onder meer: gewichtsverlies, toegenomen buikvolume (ophoping van vocht in de buik – ascites) en geelzucht (gele verkleuring van de ogen en de huid als gevolg van de ophoping van bilirubine in het lichaam).

Behandeling

De behandeling van hepatocellulair carcinoom hangt af van het stadium van de tumor (omvang van de laesie in de lever en de aan- of afwezigheid van metastasen) en de klinische toestand van de patiënt, vooral de leverfunctie.

Omdat er in veel gevallen sprake is van cirrose, moet bij de behandeling rekening worden gehouden met deze factor. Daarom is het essentieel dat deze behandeling vanaf het begin wordt uitgevoerd in een multidisciplinaire omgeving, waar deze gezamenlijk wordt besproken tussen de oncologisch chirurg, de klinisch oncoloog en de klinisch oncoloog. de interventionele radioloog, radiotherapeut, levertransplantatieteam, voedingsdeskundigen en verpleegkundigen.

De belangrijkste risicofactoren voor deze ziekte zijn: levercirrose, veroorzaakt door virale infecties zoals Hepatitis B en C en alcoholmisbruik; auto-immuunhepatitis; hepatitis gerelateerd aan de ophoping van vet in de lever (hepatische steatose), gerelateerd aan obesitas;