Slokdarmkanker

Slokdarmkanker is een kwaadaardige tumor van de slokdarm (spierbuis die voedsel van de mond naar de maag verplaatst).

Het komt vaker voor bij mensen ouder dan 50 jaar.

Het presenteert zich op twee manieren: plaveiselcelcarcinoom en adenocarcinoom. De twee typen zijn verschillend als ze onder een microscoop worden bekeken.

Slokdarmkanker: wordt geassocieerd met roken en alcoholgebruik.

Slokdarmadenocarcinoom: is het meest voorkomende type slokdarmkanker en omvat risicofactoren zoals: mannelijk geslacht, obesitas en roken.

Wat zijn de tests om een diagnose te stellen?

Tests die worden gebruikt om slokdarmkanker te helpen diagnosticeren zijn: bariumklysma, MRI van de borstkas of CT-scan van de borstkas (meestal gebruikt om het stadium van de ziekte te bepalen), endoscopische echografie (kan ook worden gebruikt om het stadium van de ziekte te bepalen), oesofagogastroduodenoscopie (EGD) en biopsie, PET-scan (soms nuttig bij het bepalen van het stadium van de ziekte en of een operatie mogelijk is) en ontlastingsonderzoek waarbij kleine hoeveelheden bloed in de ontlasting kunnen worden aangetoond.

Symptomen

Enkele symptomen van slokdarmkanker zijn: achterwaartse beweging van voedsel door de slokdarm en mogelijk de mond (oprispingen), pijn op de borst die geen verband houdt met eten, moeite met het doorslikken van vaste stoffen of vloeistoffen, brandend maagzuur, braken met bloed en gewichtsverlies.

Behandeling

De aanbevolen behandeling is een operatie om de kanker te verwijderen, wanneer slokdarmkanker alleen in de slokdarm voorkomt en zich niet verspreidt.

Chemotherapie, bestraling of een combinatie van beide kunnen worden gebruikt in plaats van een operatie, of om de operatie gemakkelijker te maken.

In het geval van een patiënt die te ziek is om een operatie te ondergaan of wanneer de kanker zich naar andere organen heeft verspreid, kan chemotherapie of radiotherapie worden gebruikt, wat de symptomen helpt verminderen. Dit heet palliatieve behandeling. In deze gevallen is de ziekte over het algemeen niet te genezen.

Andere tests die kunnen worden uitgevoerd om de patiënt te helpen slikken: Endoscopische verwijding van de slokdarm (soms met plaatsing van een stent om de slokdarm verwijd te houden). Fotodynamische therapie, waarbij een speciaal medicijn in de tumor wordt geïnjecteerd en aan licht wordt blootgesteld. Het licht activeert het medicijn dat de tumor aanvalt.

Voor patiënten met uitgezaaide kanker is genezing meestal niet mogelijk. Het doel van de behandeling is het verlichten van de symptomen. Als de kanker zich niet buiten de slokdarm heeft verspreid, kan een operatie de overlevingskansen vergroten.

Mensen met symptomen van ernstige gastro-oesofageale reflux moeten medische hulp inroepen.

De zogenaamde EGD-scan en biopsie bij mensen met een Barrett-slokdarm kan leiden tot vroege detectie en de overlevingskansen vergroten. Personen met de diagnose Barrett-slokdarm moeten overwegen regelmatig te worden gescreend op slokdarmkanker.