Het leven van Hegel
Georg Wilhelm Friedrich Hegel werd geboren in 1770 in Stuttgart, Duitsland. Hij maakte deel uit van het seminarie van Tübingen en had als klasgenoten de dichter Holderlin en de filosoof Schelling.
Hij doceerde Latijn aan de Universiteit van Heidelberg. Aan de Universiteit van Humcorsvick was hij een meester in de filosofie.
Hegels theorie van het idealisme
Hegel is de auteur van de theorie van het absolute idealisme, een studie die reflecteert op politiek, religie, filosofie, psychologie en kunst. Hij gelooft dat tegenstellingen en dialectiek dienen om mallen te vormen die aanwezig zijn in de menselijke geest, ziel en idealen, en ook een integraal onderdeel zijn van de politiek en de vorming van de staat zelf.
De sociale context waarvan Hegel deel uitmaakte, wordt fundamenteel voor het begrijpen van zijn werk. Duitsland was destijds verdeeld in twee onafhankelijke gebieden.
Daarom wordt in zijn werk de entiteit ‘Staat’ iets fundamenteels in het menselijk leven, waarbij de Staat de weerspiegeling is van de realisatie van de absolute geest.
Hegel, Marx en Kant delen dezelfde stijl van filosofie. Zijn meest succesvolle werk heet ‘Phenomenology of the Spirit’, gepubliceerd in 1806.
Het boek onthult bewustzijn dat is gevormd in eenheden; deze eenheden absorberen de inhoud van de wereld en vinden, wanneer ze samen worden gebracht, de totaliteit en het absolute.
Karl Marx gebruikte de redenering van Hegel om zijn theorie samen te stellen, voornamelijk op het gebied van de inhoud van materialisme en economie.
Hij stierf in Berlijn, Duitsland, in 1831.
