Kim był Francis Bacon
Francis Bacon urodził się w Londynie w Anglii w 1561 roku. Jak na jego poziom życia, otrzymał wykształcenie wyrafinowane i na wysokim poziomie intelektualnym.
Francis Bacon pracował w kilku obszarach, jednym z nich była działalność polityczna. Uzyskał miejsce w Izbie Gmin w monarchii Jakuba I.
Miał także karierę dyplomatyczną jako kanclerz. W obszarze filozoficznym jego prace krytycznie analizowały scholastykę i klasyczną filozofię grecką.
Teorie, filozofia i twórczość Francisa Bacona
Bacon uważał, że teorie te nie przyniosły zadowalających wyników w rozwiązaniu problemów ludzkości. Jego zadaniem było śledzenie faktów poprzez indukcję rozumowania, poprzez akt doświadczenia przedmiotu analizy.
Jego główne dzieła to „Instauratio magna” i „Novum organum”. W pracy Bacon daje do zrozumienia, że jego styl nie jest zgodny z analizami Arystotelesa.
Wśród innych dzieł znajdują się „Eseje” i „Elementy praw zwyczajowych Anglii”, książka przedstawiająca jego współistnienie z polityką.
Inni filozofowie i uczeni kwestionują Francisa Bacona za zignorowanie techniki hipotez i dedukcji, ale ceni się go za zastosowanie metody naukowej podczas swoich badań.
Wśród wyróżnień, jakie otrzymał za życia, był tytuł barona Verulam.
Bacon był jednym z wielkich nazwisk empiryzmu. Zmarł w Anglii ofiarą zapalenia oskrzeli w 1626 roku.
