REKLAMA
Getúlio Dornelles Vargas urodził się 19 kwietnia 1882 r. w São Borja w Rio Grande do Sul. Zmienił rok urodzenia na 1883. Fałszerstwo wykryto w świadectwie wojskowym umieszczonym w teczce Vargasa na Wydziale Prawa w Porto Alegre. .
Swoją działalność polityczną rozpoczął jako zastępca stanowy Partii Republikańskiej Rio-Grandense. Niedługo potem objął stanowisko zastępcy federalnego.
REKLAMA
Era Vargasa
Był ministrem finansów w rządzie Waszyngtona Luísa i zajmował Pałac Piratiniego w 1928 roku.
Articulista był silnym członkiem, który wdrożył rewolucję 1930 r., która odsunęła Waszyngtona Luísa od dowództwa w kraju.
Będąc urodzonym przywódcą, piastował wolne stanowisko prezydenta przez następne 15 lat. W tym okresie, przyjmując dyskurs nacjonalistyczny, podjął szereg działań, takich jak zawieszenie Kongresu, promowanie nowej konstytucji, nazwanie jej Estado Novo i praktykowanie dyktatury.
REKLAMA
Jego działania miały fundamentalne znaczenie dla uregulowania sytuacji na rynku pracy w kraju. Stworzył Sąd Pracy, Ministerstwo Sprawiedliwości, płacę minimalną, ujednolicenie prawa pracy, legitymację zawodową, 48-godzinny tydzień pracy i płatne urlopy.
Również w „erze Vargas” powstały Companhia Siderúrgica Nacional, Vale do Rio Doce, elektrownia wodna Vale do São Francisco oraz Brazylijski Instytut Geografii i Statystyki.
Upadek władzy
Po utracie władzy powrócił na stanowisko dowódcy Brazylii dopiero w 1950 r., po wygraniu wyborów do Brazylijskiej Partii Pracy. W tym okresie stworzył i uruchomił jedną z największych brazylijskich i światowych firm, Petrobrás.
Getúlio Vargas popełnił samobójstwo w Palácio do Catete, ponieważ nie mógł oprzeć się kryzysowi politycznemu, przed którym stanął.
Jego samobójstwo miało miejsce 24 sierpnia 1954 r. W swoim piśmie wyjaśniającym obarczył odpowiedzialnością za swoją postawę swoich przeciwników. I pozostawił słynne zdanie: „Opuszczam życie, aby przejść do historii”.
Niektóre działania zaznaczyły się u władzy „ery Vargasa”. Pod jego dowództwem Brazylia doświadczyła silnego postępu przemysłowego, urbanistyki i wzrostu, wzmocnienia instytucji państwowych oraz zmian w stosunkach z pracownikami.
Negatywne oceny to praktyka dyktatury i obalenie Kongresu Narodowego, koncentracja władzy, niewłaściwa ingerencja w gospodarkę i zmiana Konstytucji w sposób niedemokratyczny.
